Attached
සිංහලයේ ගද්‍යයෙන් පරිබාහිර රචනා විශේෂ රාශියකි. ප්‍රථම පරිච්ඡේදයෙන් කෙරෙන්නේ පර්යේෂණයෙහි පශ්චාත් භූමිය සැකසීම් වස් ඒ ඒ රචනාවන්හි සංඥා නාම, නිර්වචන සහ කෙටි විස්තර ඉදිරිපත් කිරීමකි.
ද්විතීය පරිච්ඡේය වෙන් වී ඇත්තේ සමස්ථ සිංහල පද්‍ය සාහිත්‍යය ම හුදු නිහඬ කියවීමකට නොව ගායනා කිරීමකට උචිත ලෙස රචනා වී තිබෙන බව ස්ඵුට කිරීමට යි.
නච්ඡ - ගීත - වාදිතාදී ලලිත කලාවෝ ප්‍රකෘතික ථෙරවාද බුද්ධ ධර්මය අනුදත් විෂයයෝ නො වෙති. එහෙත් පුරාතන ලංකාවේ නැටුම, ගැයුම, වැයුම භජනය කළ අද්විතීය ස්ථානය, සම්භාව්‍ය සිංහල සාහිත්‍යාගත තොරතුරු වලින් ප්‍රතීයමාන වන ආකාරය යි තෘතීය පරිච්ඡේදයෙන් පැහැදිලි කෙරෙන්නේ.
සිව්වැනි පරිච්ඡේදය, සරල ගායන රටාවකට තුඩුදුන් සිංහල පද්‍යය, භාෂාව - ආකෘතිය - වෘත්ත - තාලරූප විසින් සංකීර්ණත්වයට පත්වී රාජ රාජ මහාමාත්‍යාදීන් අබියස සංගීතය මිශ්‍ර ගායනයකට පරිවර්තනය වූ ආකාරය පෙන්වා දෙයි.
රාජකීයයන් ඇසුරේ ගීතය සංකීර්ණත්වයට පත්වෙද් දී එහි චූල සම්ප්‍රදාය ශ්‍රම සැහැලි, ශාන්ති කර්ම, ක්‍රීඩා, නැටුම් ආදියෙහි එල්බගෙන ස්ථිතික ව පැවති ආකාරය පස්වැනි පරිච්ඡේදයෙන් විස්තර වේ.
ආරම්භයේ පටන් විවිධ ප්‍රවණතාවන්ට භාජනය වෙමින් ගායනය සඳහා සැදී පැහැදී සිටියේ පද්‍යය යි. එහෙත් සිංහල සින්දුවේ වැඩී යාමත් සමඟ සින්දුව අසන්නන්ටත් පද්‍යය කියවන්නන්ටත් වෙන්වී දෙමන්තලාවක ගමන් කරන්නට විය. ස වැනි පරිච්ඡේදයෙන් විස්තර වන්නේ මේ සංක්‍රාන්ති සමය යි.
සින්දුව ද විවිධ විපර්යාසයන් ට භාජනය විය. ලක්දිව නාටක කලාව ඇසුරෙහි එය ජනප්‍රිය වූ ද ප්‍රභල වූ ද වාණිජ්‍ය මෙවලමක් විය. යුරෝපීය ජාතීන්ගේ පාලන සමයෙහි තවත් සින්දු විශේෂ මෙරටට සංක්‍රමණය විය. හත්වැනි පරිච්ඡේදයෙහි ඒ විස්තර සටහන් වෙයි.
අටවැනි පරිච්ඡේදය වෙන් වන්නේ නාට්‍ය නලාව විසින් ජනප්‍රියත්වයට පත්කරන ලදු ව අවසානයෙහි නාට්‍ය කලාවෙහි ජනප්‍රියත්වයට හේතුභූත වූ සින්දුව, තාක්ෂණික උපකරණයක් වූ ග්රැමෆෝන් තැටියට සම්ප්‍රාප්ත ව ගද්‍යයෙන් පරිභාහිර සියලු රචනා විශේෂ අභිබවමින් ශොතෲ ජනයා ආනන්දයට පත් කල සැටිත් තවත් තාක්ෂණික උපකරණයක් වූ ගුවන් විදුලියෙහි ආගමනය නිසා ග්රැමෆෝන් තැටි යුගය, නව කාල පරිච්ඡේදයකට අවතීර්ණ වන සැටිත් පහදා දීමටයි.
