Attached
මෙම පර්යේෂණයේ මූලික අරමුණ වන්නේ නූතනය වන විට ජාතික ප්‍රශ්නයක් වී ඇති කෘමිනාශක භාවිතයෙන් හටගන්නා උපද්‍රවයන් වලක්වා ගැනීම හෝ අවම කිරීම සඳහා ජනශ්‍රැතියේ සඳහන් වන ක්‍රම උපායන් විමසා බැලීමයි. එසේම ඒවා නූතනයට යොදා ගැනීමත් එමගින් නීරෝගිමත් ජාතියක් ගොඩ නැගීමට උත්සහ කිරීමත්ය. මේවන විට වියලි කලාපයේ විශේෂයෙන් නුවරකලාවිය ප්‍රදේශයේ කෘෂි භූමි රාශියක ජීවත්වන ගොවියන් වකුගඩු නරක්වීමේ රෝගයට ගොදුරු වී ඇති අතර එය හුදෙක් රෝගයක් පමණක් නොව සමස්ත සමාජයම බිඳවැටීමේ අවදානම් තත්වයකට පරිවර්ථනය වෙමින් පවතී. මෙම තත්ත්වයට ජනශ්‍රැතියෙන් විසදුම් තිබේ දැයි පරික්ෂා කරනුවස් නුවරකලාවිය ප්‍රදේශයේ සාම්ප්‍රදායික ගම්මාන රාශියක සහභාගීත්ව නිරීක්ෂණ ක්‍රමය යටතේ ජනශ්‍රැති එකතු කිරීම සිදුවිය. එම පර්යේෂණයේ ප්‍රථිපලයක් ලෙසට මඩ හා ගොඩ (හේන් වගාව) ගොවිතැනේ දී කිසිදු කෘතීම කෘමිනාශකයක් භාවිත නොකර කෘමීන් මර්ධනය කළ හැකි ක්‍රම උපායන් රාශියක් අනාවරණය කර ගන්නට හැකිවිය. ඇඹුල් දොඩම්, පතොක්, ගිනිසීරියා ආදී ශාක කොටස් තැබීම මෙන්ම පොල්තෙල් පහන, තෙල් තටුව, බොතල් උගුල තැබීම, දුම්මල ඇල්ලීම, කැකුළු බත් ඉසීම හා වැලි ඉසීම උදාහරණ ලෙස පෙන්වා දිය හැකිය. මෙම ක්‍රමවේදයන් හී ඇති සුවිශේෂිත්වය නම් පරිසර හිතකාමී, අවම පිරිවැය හා සම්පූරණයේන්ම සෞඛ්‍ය ආරක්‍ෂිත වීමයි. ජනශ්‍රැතිය තුළ සැඟව යන පාරම්පරික ඥානය නැවතත් ජනගත කිරීම කාලීන අවශ්‍යතාවක් බවට පත්ව තිබේ.
